Mar shampla, má tá fear níos sine, an gcaithfeadh sé airgead ar chailín? Tá an cheist seo i bhfad níos mó ná mar is féidir leat a shamhlú. Ar ndóigh, is mian le gach bean aire a thabhairt, a léirítear ní hamháin sa spioradálta, ach freisin san eitleán ábhartha. Ní chiallaíonn sé seo go gcaithfidh fear is fearr leat rud éigin a bhaint nó coinníollacha a chur. Ach fós, déanfaimid iarracht an cheist a fhreagairt, má tá fear níos sine, an gcaithfeadh sé airgead ar chailín?
Bhuel, ar dtús, glacadh leis i gcónaí gurb é an fear é an príomh-thuilleamh sa teaghlach. Tá a fhios ag gach duine nach ndearna bean ach ról óstacht an tí ach amháin. Agus ba é tasc na bhfear airgead a thuilleamh do theach, do theaghlach, agus do bhean beloved. Is mian le gach duine gnáth a chailín a bheith an ceann is áille agus neamh-intuartha. Sin an fáth go bhfuil sé ag iarraidh a cuid maisiúcháin agus éadaí a cheannach. Ar ndóigh, braitheann sé ar fad ar chumais airgeadais an óg. Tá an fear níos sine, mar sin is dócha go bhfuil níos mó deiseanna aige. Ach mar sin féin is fiú idirdhealú a dhéanamh ar an gcaidreamh ina dtéann bean le gnóthachan airgeadais, ó chaidreamh nuair is breá léi ach duine atá níos sine ná aici ar feadh roinnt blianta. Má tá muid ag caint faoi ghrá fíor, ní gá do dhuine riamh airgead a chaitheamh air. Agus, i bprionsabal, níl aon chúis aige sin a dhéanamh. Déanann fear grámhara i gcónaí rud éigin deas a dhéanamh. Fiú má tá sé ina mhac léinn ag obair i dhá phost, déanann fear óg iarracht airgead a shábháil i gcónaí chun fáinne a cheannach dá chuid beloved, nó biotáille.Má cheapann bean faoi iarraidh ar dhaoine óga bronntanais a fháil, ansin tá sí ceantach go leor agus ní fheiceann sé ach an deis an duine ach ábhar breise a fháil. Nó, is é an duine óg misanthrope, a phionós a bhean chéile le haghaidh pingin bhreise. Sa dara cás, ba chóir don chailín smaoineamh ar an méid atá ag tarlú. Má tá sí ag dul i saol a chomhlachú le duine den sórt sin, caithfidh sí a thuiscint gur dócha nach mbeidh fear ag súil le airgead breise a chaitheamh ar an teach, ar bhia, nó ar an leanbh. Go deimhin, tá skuperdya agus skrugi, a chroitheann gach pingin. Úsáideann daoine den sórt sin airgead mar sprioc, agus ní mar bhealach chun aislingí agus mianta daoine gar do shaol a aistriú. Tuilleann siad ar mhaithe le tuilleamh, airgead a chur i mbainc agus infheistíocht a dhéanamh in eastát réadach nach n-úsáideann siad riamh, is cuma cad é Dia, a tharla, ní tharla aon rud, agus níor sruthán na taiscí.
Tá na fir sin an-deacair a ghrá, agus tá sé níos deacra maireachtáil leo. In aice le fear céile den sórt sin, ní mór do bhean smaoineamh i gcónaí ar conas airgead a fháil di féin agus do leanaí, rud éigin a dhéanamh go maith, chun roinnt mhaith a chomhlíonadh. Fir le mothú den chineál céanna, an-scrúdaitheach, pragmatach agus stuama. Ní fheiceann siad an pointe maidir le bronntanais a thabhairt nó iontas taitneamhach beag a dhéanamh. Míníonn siad a n-iompraíocht gan éadóchas na ngníomhartha sin, toisc nach bhfaighidh siad aon bhrabús ó na hinfheistíochtaí sin. Níl tábhacht agus gá le luachanna agus mothúcháin mhóra do dhaoine den sórt sin. Is é an rud is mó dóibh ná taobh airgeadais an cheist. Mura féidir le duine brabús airgeadais a thabhairt dóibh, ní fiú infheistíocht a dhéanamh ann. Is gnách go mbainfidh fir níos sine gnéithe den chineál céanna, ar an mbealach sin. Ina measc, tháinig go leor gnólachtaí a d'fhoghlaim an t-airgead cheana féin isteach sa ghuairneán seo agus ní féidir leo stop a thuilleadh.
Dá bhrí sin, má thosaíonn bean ag gnó geallta, ag súil leis go bhféadfaidh sé a saol a dhéanamh mar pháirc, deir sí go bhfuil sí an-díomá, toisc go bhfuil duine níos ciall ná mac léinn bochta.
Ar ndóigh, ba chóir do dhuine airgead a chaitheamh ar a bhean beloved. Agus ba cheart di, dá dhiaidh sin, bronntanais a thabhairt dó agus iontas taitneamhach a dhéanamh. Sa mhéid seo, léirítear grá an duine. Níl aon rud aisteach ann gur mian le duine éigin áthas beag agus giúmar maith a thabhairt do dhuine. Agus is cuma cén bronntanais atá siad. Déantar an grá a thomhas gan airgead, ach ní mór aird a thabhairt air. Uaireanta is féidir cárta poist a bheith níos daoire ná carr. Is é an rud is mó leis na mothúcháin a chuirtear an bronntanas i láthair.
Nach misanthropes iad gach fear. Tá daoine i gcónaí ag iarraidh rud éigin a dhéanamh le do thoil agus iontas a thabhairt dá mhathair. Dála an scéil, ná bíodh mearbhall leis an mian le mothúcháin a cheannach. Nuair a iarrann fear bean a thabhairt suas agus a aontú a bheith aige, tá sé go leor difriúil ná nuair a léiríonn Guy ach a ghrá ar an mbealach seo.
Faigheann an fear seo an deis a fháil ar a laghad trinket ar a laghad, é a laghdú go dtí scannán nó caife. Níl aon duine ag caint faoin bhfíric go gcaithfidh tú taitneamhachtaí a thabhairt i gcónaí agus a scíth a ligean in Oileáin Mhaildíve. Ach is léir nach bhfuil beoir le síolta le haghaidh cailín álainn go soiléir nach bhfuil na mothúcháin a bhfuil gnáth-bhean ag súil leo. B'fhéidir gurb é toisc nach bhfuil go leor daoine óga nua-aimseartha ag lorg an deis chun aird a thabhairt ar an gcailín le bronntanais ar bhealach éigin agus is cosúil go bhfuil an cheist: má tá fear níos sine, an gcaithfeadh sé airgead ar chailín? B'fhéidir, ag roghnú fear níos sine, déanann an cailín iarracht duine a aimsiú ar a laghad is féidir é a chur ar fáil. Agus, go minic, níl an scéal faoi spiorad margaíochta na mban. Díreach mar sin féachann an bhean go fonnmhar ar chosantóirí agus ar cheannaitheoir ar féidir leo a cuid leanaí a bheatha. Is é seo an croílár nádúr na mban. Dá bhrí sin, ba chóir do dhaoine óga smaoineamh ar an méid aire a íocann siad lena mhná agus an chaoi a gcuireann siad a gcuid mothúchán in iúl dóibh. Ní roghnaíonn na mban go léir fear as a chumas ábhair. Ach, mar sin féin, is mian le gach bean a fháil ar a laghad bouquet roses nó trifle milis gan onóir na laethanta saoire, ach go díreach mar sin. Mar léiriú ar a ghrá agus a chúram.