Agus mar sin shocraigh mé: thit mé i gceann agus d'éirigh mé as oifig, chláraigh mé iasacht le banc agus siopa grósaera beag cluthar ar cíos i gceantar nua agus ar imeall foraoise péine pictiúrtha, a bhí sásta liom freisin. Trifle - ach deas.
Ag obair, ba cheart go mbeadh gach rud oiriúnach. Bhraith mé sonas indescribable: ní raibh mé ag brath ar dhuine ar bith, níor thuairiscigh do dhuine ar bith agus ní raibh dualgas orm a bheith rannpháirteach i dtrácht na bhfostaithe cainteacha. Ón am seo, níor bhain mé ach le mé féin! ... Cuimhnigh riamh ar a gcéad chuairteoir: cáiliúil Anna Anna Nikolaevna - sean-bhean le gruaig mhara iontach i gúna crimín sean-aimseartha le bróiste óir galánta i bhfoirm swallow. Tháinig sí ar maidin le mála siopadóireachta mór, as a ndeachaigh roinnt oinniúin glasa amach as.
"Dia duit," a dúirt sí go héasca. Mar sin de ghnáth beannacht nuair a thagann siad chun cuairt a thabhairt ar chairde maithe. "Tá sé go maith go bhfuil tú ar oscailt!" Beidh siopa anois inár gceantar. Agus ansin ní mór dom siúl dhá bhloc ina dhiaidh sin. Agus anois tá sé an-áisiúil.
Ar dtús, chuaigh mo ghnó go han-mhaith. Ach níor tharla an t-ollmhargadh seo go léir. Faraoir, bhuail mé go hiomlán.
"Fáilte, teacht chugainn anois níos minice." Déanfaimid gach rud ar mhaithe le háisiúlacht ár gcustaiméirí, "a dúirt mé faoi mé féin san iolra, toisc go raibh sé beartaithe agam ach amháin a óstáil anseo. Cé go raibh an sean-bhean ag ceannach kefir, cáis teachín agus báistín, bhí sí in am a insint dom a chinniúint: bhí sí ag obair mar chomhpháirtí ar feadh saol iomlán sa seomra; d'fhág an fear céile, an veidhlíní cáiliúil, aon mhac ina chuid arm; maraíodh a mhac san Afganastáin. Bhí a saol ina gcónaí i mór-árasán comhchoiteann, agus ansin athshocraigh sí, agus tugadh árasán do Anna Nikolaevna anseo ar na lonnaíochtaí, nach raibh sí sásta faoi ...
Agus shín mé mo chuid oibre gach lá . Ar dtús, bhí cúpla cuairteoir ann, ach bhí sé an-chabhrach dom - le linn na huaire seo, fuair mé taithí, ar ndóigh, ní raibh mé. Agus síneadh na daoine ansin. D'fhoghlaim mé sásta gur díoltóir múnla - aoibh gháire, cairdiúil ... Bhraith mé chomh tábhachtach agus a bhí sé. Chuimhnigh mé go minic ar mo óige: gach maidin mo sheanmháthair agus chuaigh mé go dtí an siopa déiríochta céanna ina raibh Aunt Katya ag caitheamh súile cáise delicious i seacláid. Rinne an seanmháthair comhrá leis an díoltóir, agus d'fhéach mé ar an gcás taispeána agus d'ith mé an cáise. Agus cé go raibh a lán siopaí eile ar fud an áit a dhíoltar táirgí déiríochta, níor chuaigh muid ach le haon aintín Katya. Ba nós taitneamhach é. Ba mhaith liom go mbeadh mo siopa mar an áit anam céanna, áit a bhfuil sé an-taitneamhach a reáchtáil agus a cheannach go léir is gasta agus is mó.
Agus ansin bhí rialálaithe agam cheana féin. Aisteoir scothaosta a bhfuil aithne air aici le léiriú tragóideach ar dhuine a thugann banphrionsa orm ar chúis éigin agus gur cheannaigh sé an rud céanna i gcónaí: leath bafóg Borodinsky agus buidéal beorach éadrom. Cúpla neamhghnách: is fear dathúil tanaí agus ard é, agus gruaig a bailíodh san eireaball, tá sí beag agus saille, le triopa trom agus liopaí caol. Bhí lámha agus cooed i gcónaí i gcónaí. Bean mire áitiúla a chaith an bhliain ar fad i cóta fionnaidh agus hata fionnaidh le páirceanna agus labhair sí í féin. Cheannaigh sí bainne, agus d'fhéach sí an-sona agus bagairt sí.
- Lyudochka, Iarrfaidh mé gach rud uait i gcónaí . Tá sé chomh cluthar anseo. Agus tú ag freastal go foirfe, "a dúirt Andrei dom, fear óg, dathúil a bhí ag iarraidh go crua aire a thabhairt dom. Ach ansin thaitin liom é ach mar cheannaitheoir.
- Agus tá na praghsanna atá tú inghlactha go leor. Níos saoire ná sa lár, - faoi deara go leor, agus bhí bród orm orm. Ag am lóin chuaigh mé chun na foraoise chun na feoraí a chothú. Agus bhí gach rud go maith liomsa! Mar a deir siad, bhí an rath ar an saol! Ach, alas, maireann rud ar bith go deo faoin ghealach. Dhá bhliain a rith. Agus thuit mo shásas go léir i nóiméad amháin. D'fhoghlaim mé go bhfuil tógáil ollmhargadh mór ag tosú inár miocriosta. Ba bhagairt mhór dom seo agus mo chinn - an siopa, a raibh mé ceangailte chomh maith leis sin.
"Ah, Lyudochka, tá rudaí dona!" - Bhí Andrei ag labhairt le comhbhrón ó chroí. - Beidh iomaitheoir cumhachtach agat. Tá ann! Déanfaidh sé bruscar ar do siopa beag. Tá tairiscint agam. Caith an post seo agus pósadh liom. Feicfidh mé beatha duit ar bhealach.
Faoin am sin, bhí tús curtha againn le chéile , agus bhí an caidreamh is teasa againn. Gach lá tháinig sé orm ag obair, thug sé bláthanna agus thug mé cuireadh dom pósadh. Ach sula raibh teaghlach agam, ba mhaith liom fós níos láidre a fháil ar mo chosa.
- Is cuma cén chaoi a bhfuil sé! Agus ní bheidh mé ag smaoineamh air! Feicfimid - feicfimid. Fágann daoine go tapa leis an ollmhór seo agus tagann siad ar ais dom: tá mé níos compordaí agus níos compordaí.
- Do chuid focail do Dhia i do chluasa, - Chroich Andrew a chuid brónach.
Ní raibh aon smaoineamh agam cén cineál ollphéist a bhí agam le dul i ngleic leis. Nuair a osclaíodh an ollmhargadh, tháinig deireadh le mo rathúnas. Níor athraigh mé ach amháin Anna Nikolaevna, Andrey agus dÚsachtach, cé gur ceannaitheoir é atá i gceist! Bhí orm rud éigin a dhéanamh go práinneach, agus ghlac mé céim éadóchasach: ghlac mé iasacht eile ón mbanc. Rinne fógra nuachta iontach iontach. Le raon na n-earraí a leathnú agus an praghas a ísliú beagán. Chaith gach rud a bheith in vain: sa ollmhargadh damn, bhí gach rud níos saoire fós agus bhí an rogha éagsúil. D'fhéadfá gach rud a cheannach ag an am céanna: ó bhia go dtí an scuab fiacla agus an línéadach. Ar ndóigh, tá sé seo an-áisiúil do dhaoine. Idir an dá linn, dhiúltaigh mé mo chíos. Tháinig cuntais ceann i ndiaidh a chéile: le haghaidh uisce, solas, teileafón. Agus ansin tá iasachtaí le híoc!
Bhí sé ina tubaiste iomlán dom!
- Anseo a fheiceann tú! Cad a d'inis mé duit? - Níor stopadh le Andrew, a bhí i ndáiríre ceart.
Bhí sé ag faire go mór orm bás, ní raibh a fhios agam conas cabhrú liom, agus bhí imní orm.
- Beidh sé fós i mo thuairim! D'áitigh mé go stubbornly. Tráthnóna amháin, nuair a chonaic Andrew dom dom, ar mo bhealach isteach, chuir sé leisce go tobann agus d'iarr sé:
"Agus má ghlacann mé iasacht eile i mo ainm agus cabhróidh mé leat le gnó, an bpósfaidh tú liomsa?"
Níor ghlactar go simplí ach go mícheart: an raibh sé i gceist leis i ndáiríre é? Go deimhin, ní chuirfeadh an cúntóir i ndaoine an fhear áthaigh orm, ach ... - Cad é faoi do chuid oibre? - D'iarr mé mearbhall. D'oibrigh Andrey i ngnólacht láidir, taitneamh as údarás agus tuarastal maith faighte aige.
- Cad mar gheall ar an obair? Dúirt sé go míchúramach. "Mura ndéanfaimid ceart é, tabharfar ar ais le mo lámha agus a chosa." Caithfidh mé cabhrú le mo bhean beloved in amanna deacra! "Sea, níl gach duine in ann an íobairt sin a dhéanamh ar mhaithe leis an ngrá," shíl mé. "B'fhéidir gur cheart dom a aontú?"
Phós muid, agus le chéile chuaigh muid tríd na ciorcail chéanna d'ifreann a bhí orm a shárú. Ach, alas! Bhí an t-aindreoir ag Andrew ar an duine trádála, agus bhí an comhrac in éagothrom leis an ollphéist ollmhór seo. Mar sin, cad atá againn don lá atá inniu ann? Is féidir leat suim a chur suas. Ar ndóigh, chaill muid an siopa. D'fhill Andrei ar a shean-phost. Táim anois sa naoú mí ó thoircheas. Bímid beo go héasca agus go sona sásta. Déanann ceannacháin teaghlaigh san ollmhargadh buailte. Agus tar éis é a fhágáil, téighimid go dtí an fhoraois chun próitéin beathaithe. Is gá dom aer úr i ndáiríre ...
Níor mhór an siopa a dhúnadh. D'fhág mé gan obair. Ach i mo shaol bhí fear céile agus grámhara ann. Agus táimid sásta!