- Dea-tráthnóna!
Súileann siad araon agus bíonn siad cosúil le coimhthíoch dom. Tógann Vovka an chonaic i ndiaidh 20 soicind.
Sracfhéachaint ar bith:
- Dia duit, Masha. An bhfuil tú ag teacht go fóill? - Iarrann sé ceist dhúshlánach, agus, ag féachaint ar mo aghaidh caorach, cuireann sé go tapa - táim beagnach saor in aisce cheana féin, anois 2 nóiméad.
Scríobhim i gcónaí ar mo aghaidh. Freastalaíonn sé seo go minic domsa. Tá mé ag foghlaim gan mothúcháin a thaispeáint - ach ní féidir liom! Nuair is gá duine mealltach a dhéanamh, mar atá ag an nóiméad seo, tá réimse iomlán mothúcháin ormsa. Léann Vovka mo aghaidh, mar atá sa leabhar - agus imoibríonn sé dá réir sin.
- Cé hé seo? - Iarraidh mé go socair, nuair atá muid amach ar an tsráid cheana féin.
- Tá sé. Rúnaire nuachlóscríofa agus páirtaimseartha. Agus cad é? Rollaíonn sé a shúile go neamhchiontach.
- Ar feadh i bhfad? - Ní mór dom a shealbhú ar ais, gan fionraí a dhéanamh láithreach nár mhaith liom go mór liom. Ina áit sin, níor mhaith liom an bealach a chuir sí brú ar aghaidh i gcoinne mo fhear céile.
- Maidir le seachtain. Tá sí ciallmhar.
- Thug mé faoi deara ...
- Masha! Cad atá tú?
- Sea, rud ar bith. Is é mo thuairim gur sháraigh sí do spás pearsanta, - ní raibh mé in ann é a sheasamh, dúirt mé go feargach.
- Sea? Ba chosúil leat, beloved. Níor thug mé faoi deara, ar a laghad,
Ghlac Vovka orm ag na guaillí agus phóg mé. "Tá tú ag breathnú díreach taibhseach inniu!"
An uair seo tharla an teagmhas. Ghlacamar Alyoshka as an kindergarten agus chuaigh muid ag siopadóireacht. Sa tráthnóna, rinneadh dearmad ar gach rud. Táimid Vovka 3 bliana le chéile. Is breá linn a chéile, cé go bhfuil an dara teaghlach acu araon. Alyoshka sé - daidí fíor. Mé muinín go hiomlán air. Agus tá Alyosha ró-ceangailte leis. Nuair a bhuail mé Vovka, thuig mé gurb é daoine uaigneach a bhí againn a chaill an bealach. Maidir leis na trí bliana seo, níl aiféala orm riamh gur nasc mé mo shaol leis. Toisc gurb é an saol an t-aon chiall - agus bhraith mé sásta.
Tráthnóna an lá dár gcionn, glaoim ar Vovka le rá go bhfostú mé cheana féin ar a chuid dumplings is fearr leat, agus tá mo mhac agus mé ag tnúth leis an suipéar.
"Dea-oíche," freagraíonn gutha milis orm. "Vladimir?" Agus atá ag iarraidh air?
"Bean chéile," Léimse isteach sa ghuthán.
"Ah ... Chuaigh sé isteach sa seomra tobac." Cad is féidir liom a rá leis?
Chuala mé suas. Arís an dea-oilte seo goidte! "Caitheamh tobac"! "Vladimir"! Cá ndearna tú staidéar ach amháin, bean óg? Anseo le ..., dar liom, a deir sí ró-intinn - Vladimir. Níor thug mé céad bliain air! Agus ní ghlaonn duine ar bith é sin! Tá sé suimiúil, ach is dócha go bhfuil sé sásta lena chóireáil. An bhfuil sé ach a chúnant le ainm iomlán, nó go léir? Is í an cheist seo a iarr mé ar mo fhear céile, a d'fhan an obair inniu ar feadh dhá uair an chloig go maith.
- Gach, mo chara! Petka - Peter, Valery - Valery, Sanka - Alexander, - le droch-chuckle de chara fireann caorach, a deir an fear céile.
- Éist, Vovka, agus feicim gur mhaith leat ...
"Cad é?"
"Níl an méid, ach cé!" An cailín seo! An maith liom Sasha freisin? Ghlac sé uair an chloig, níor ghlac sé máistreás ar a rúnaí, tá sé chomh soiléir ...
- Masha, Masha. Stop é. Bhuel, tá an cailín greannmhar. As a cuid, tá na peasants go léir ag tarraingt orainn. Ach téann sí chun dinnéar leis na buachaillí sin ...
- An bhfuil tú éad? - Tógann an comhrá tinge mí-oiriúnach.
- Mash! Ná bímid ag caint uirthi - níl suim uirthi riamh! Tá a fhios agat, ní mór dom aon duine seachas tú féin.
Agus thosaigh muid ag caint faoi rud éigin eile . Bhí an tráthnóna iontach, ach bhí macalla na éad fós agam. Cé gur shocraigh mé go bhfuil sé ar bhonn leibhéal gach uair chun ceisteanna a shocrú agus a n-easpórtálacha a thaispeáint go hiomlán amaideach.
Mar sin féin, bhí an tseachtain seo chugainn ach hellish. Shíl mé go rabhfainn imní orm! Ar dtús, thosaigh glaonna tráthnóna:
- Dea-oíche! An féidir Vladimir dul ar an bhfón?
- Is féidir le Vladimir dul ar an bhfón?
"An féidir liom Vladimir a bheith agam?"
Etc. agus a leithéidí. Níor iarr mé mo fhear céile ar an bhfón. Thosaigh mé ag scaoll, cosúil le mac léinn déag grád. Ós rud é go raibh an chuma air a guth fiú domsa dona. Breis - níos mó. D'oibrigh mé freisin d'úinéir Vovka uaireanta. Bhí go leor brainsí gníomhaíochta éagsúla aige, Sanka. Is iris mná é ceann acu, a scríobh mé ailt ó am go ham. Agus chinn mé - tá sé in am dul chuig an oifig, ar shlí eile caillfidh mé mo fhear céile. Nach bhfuil grá nua?
Chuaigh mé suas agus chuaigh mé leis an alt leis an iris. Bhí an t-oifig eagarthóireachta in aice leis an seomra ina raibh an fear céile ag obair, idir iad ach ní raibh aon ghloine ann agus d'fhéadfainn féachaint orthu.
- Masha, is obair chliste é seo an-mhaith. Bí ar dheis - agus sa tsraith. Dála an scéil, fios a fháil - is é seo Lilya, ár bhfostaí nua, - bhuail Sashka mo rival taobh thiar mo ghualainn agus rinne mé dearmad orm láithreach. Thóg sé léi go dtí a sheomra, ach cúig nóiméad ina dhiaidh sin sheas sí mo "Vovka" ar mo ghualainn. Choinnigh sé a chuid achar, agus bhí a aghaidh sásta disgust. Bhí sé seo sásta dom, ach ní raibh sé soiléir go raibh a aire ar leith ag mo fhear céile. Mhéadaigh aird le mo chuma.
- Vladimir, - chuaigh sí níos gaire, - anseo tá na hathruithe agat - agus thiomáin sí finger breá ar an monatóireacht ar an méarúl.
Ar feadh trí uair an chloig oibre bhí mé díreach tar éis ionadh orm. Sin go léir! Gach gan eisceacht, bhí na fir in oifig Sashka ar mire faoin bitch seo. Níor thug siad faoi deara go raibh duine ar bith ann, agus tar éis an tsaoil tá cailíní deas ag obair ann. Tá gach aird ar Lilechka! "Díol sí dóibh, nó cad é?" - Shíl mé go mór. Ní raibh, bhí sí cinnte go raibh aifreann tarraingteach ann. Bhí siad ag crochadh timpeall uirthi mar bheacha, bhí an cás marbh orm - bhí cinnte go raibh mo sprioc Vovka agam! Agus ní theip ort é a thaispeáint dom! Ar feadh lóin, eitil sí i ndáiríre ar an Volvo silvery. Agus lean na peasants uile sracfhéachaint léi.
Ach amháin le haghaidh mianach. D'fhéach sé orm, agus d'fhéach mé amach an fhuinneog.
"Mash ... lig dúinn dul go bhfuil sneaiceanna." - Tar ar ...
Maidir le caife, thosaigh mé ag comhrá:
- Vovka, cad atá ar siúl anseo?
- Agus cad é?
- Bhuel, is é seo do Lilechka - ní ghlacann tú do chuid súl. Agus Sanka - Inseoidh Tatyana ...
- Mash. Níl cúram ormsa. Is tú an ceann is áille agus is fearr.
"Sí ... ach níl sí ag fágáil leat!"
- Masha!
Ag ceathrar ní raibh mé in ann é a sheasamh agus d'oscail phost Sasha. Oh! Agus ansin ... Trí litir díreach don lá atá inniu ann. I gceann amháin - grianghraf, áit a bhfuil Lilia gar do fhás iomlán. I gceann eile thug sí cuireadh dó chun dinnéar inniu ag ocht gcinn. Sa chaifé "Ag Mihalych." Seo an áit a bhfuil an sabhna agus an siamsaíocht chuí ar fad. Sa tríú háit - téacs gairid gleoite: "Vladimir, tá a fhios agam gurb é an duine is fearr ar domhan!" Thionóil mé ar dtús, ansin bhí sé blúite, ansin clúdaigh sé le stains agus rith mé as an bhfoirgneamh! Sa tráthnóna bhí scannal ann. Ní shíl mé go bhfuil ár ngrá chomh tapaidh ... cad é? deireadh ... Nó a ghrá in áit! Mar sin, ceart os comhair do shrón! Conas mar sin? Tar éis an tsaoil, chreid mé é? Agus tá sé suite! Tá sé suite! Tá sé suite! Trite, mar atá i droch-seó!
"Cad é seo?" Cad é? - Shéalaigh mé sa chistin, ag cur printout ar litreacha a máistreachta faoi a shrón.
- Masha! Ní chiallaíonn na litreacha seo rud ar bith! Maidir liomsa!
"Má ligeann sí í féin a scríobh, ansin ... ach glaonna teileafóin?" Sea, tá a fhios ag do sheoladh ríomhphoist conas?
- Masha! Is aithne do gach duine dom an seoladh ag an ngnólacht.
Dúirt sé rud éigin eile - ghlaodh mé . Ag slán le mo bhrionglóid ... Ar maidin, nuair a thug mé mo shúile daite, bhí Vovka imithe. Nóta ar an tábla: "Is breá liom, póg mé, beidh mé ag míniú gach rud sa tráthnóna." Ní cuimhin liom conas a fuair mé ar an oifig, conas a tháinig mé rud éigin uaidh sa tábla, nuair a chuaigh sé chun dinnéar. De réir mar a chonaic mé fionna lása fillte beag i gceann de na boscaí. Conas a chaith thong díreach ar an mbord ... bándearg agus dubh ... go léir i lása ...
Tháinig focail mo fhear céile orm mar cheo. Shuigh mé sa chistin agus deataigh mé go daingean ar cheann ... Masha! Is mise mo aon duine! Is Lyudka é a chuir é! Mo sean! Chinn sí díoltas a ghlacadh ormsa. Ar bhealach den sórt sin. Ní chuireann an Lily faoi chúram orm! Tá ról agus pushes díreach ag sí! Is é seo an línéadach ...
Shuddered mé, sreabhadh deora ó mo shúile ... Ní chreid mé leis.
"... chaith sí an éadaí seo!" Feiceann Lyudka cé chomh maith is atá liomsa a bheith leatsa. Tá sí ina n-aonar, níl aon duine léi - tá sí éad! Ní mór dúinn maireachtáil le chéile! An féidir leat éisteacht liom? Ní féidir liom é féin a bhainistiú. Thuigim seo ar feadh i bhfad; agus ba chóir duit a bheith in iúl duit! Ach bhí eagla orm! Bhí mé féin i turraing! Agus lá atá inniu ann d'iarr mé air agus dúirt sé gach rud i dteanga shimplí! Agus dúirt Lily gach rud! Rude! Agus tá sé intuigthe! Éist liomsa ... Masha, is breá liom tú go mór ...
Dúirt sé rud éigin eile ... Wiped sé mo deora lena liopaí. Agus bhraith mé go tobann nach raibh sé ina luí. Go bhfuil seo fíor go léir. Go ndearna sé sin go mór leis, agus rinne sé iarracht an-deacair dul i ngleic leis.
"Mam, cén fáth a bhfuil tú ag caoineadh?" - D'fhág mac codlata ar ár díospóidí ard.
- Leshenka ... - Bhí mearbhall orm.
"Alyoshka, bhí splinter ag mo mháthair ina mhéar, agus tarraingíomar amach í ar feadh i bhfad." Mar sin, d'éirigh sí ... agus anois gach rud ...
- An bhfuair tú é? Taispeáin dom.
"Alyoshka, téigh go dtí codlata, inis dom scéal a thabhairt duit," Thug mé mo mhac isteach sa seomra. Bhí a fhios agam go mbeadh gach rud breá le linn. Dá bhrí sin, d'inis sí scéal fairy an-cháiliúil.